Bron: www.knvb.nl
Het is het mooiste moment uit ieders voetballeven. Het shirt aantrekken van de allereerste club waar je gaat spelen. Samen met de eerste kicksen. Nu gaat het beginnen. De weg naar de grote droom – profvoetballer worden – ligt open. Voor 99,9 procent is dat pad teveel gevraagd, maar op de woelige kronkelweggetjes van het amateurvoetbal zullen zij nog vele shirts aantrekken en die dragen allemaal een herinnering in zich.
Herinneringen die zich voor altijd hebben vastgezogen in het stof. Je hoeft het shirtje maar van de bovenste plank te pakken of uit een kartonnen doos op te duikelen en je ziet je zelf weer schitteren op de velden. Of opzichtig falen, dat kan natuurlijk ook. Het onvolprezen Total Football Festival – dat zaterdag 19 januari voor de zesde keer werd georganiseerd – had de bezoekers opgeroepen om toch vooral het shirt van hun eigen amateurcluppie aan te trekken.
Voetbalcultuur
Als vanouds konden de liefhebbers zich via monologen, documentaires en gesprekken met elkaar – dat vooral – laven aan verhalen uit de ziel van de voetballerij. Shirtjesfetisjist Jesse Rabbeljee had de wanden van de bovenzaal van de Melkweg in Amsterdam opgesierd met een aantal parels uit zijn immense verzameling. Een shirt van St. Etienne uit de jaren zeventig brengt je terug naar de zomervakantie in Frankrijk. De stof glijdt weer door je vingers, terwijl je ouders onverbiddelijk zijn: ‘Je hebt toch al een voetbalshirt.’ En bij het Ajax-shirt dat Johan Cruijff droeg tijdens de Klassieker in 1982 sta je weer verwachtingsvol in de rij voor De Kuip.
Maar de mooiste shirts zaten misschien wel om de schouders van de mensen in de zaal. Daar zaten de kleine verhalen uit de krochten van het amateurvoetbal, die iedereen zal herkennen.
Hieronder volgt een top-5.
1. KBV (opgegaan in FC Blauw Wit Amsterdam)
Naam: Marcel Stephan
Elftal: 4e.
Herinnering: ‘KBV stond voor Kampioen bij Volharding, maar voor ons gold: ‘Klasse bij Vlagen’. Ik was een flegmatieke rechtsbuiten. Ik had lang haar dat ik uit mijn ogen hield door een doek om mijn hoofd te knopen. Op een zondag stond Richard Witschge langs de lijn. Hij maakte de hele tijd grapjes over mijn uitdossing. Ik raakte zo geïrriteerd dat ik Witschge toebeet dat hij eerst zelf maar eens wat meer moest scoren. De woensdag er na maakt hij prompt de beslissende goal voor Oranje in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Portugal. Ik had hem blijkbaar geprikkeld en was volgens iedereen op de club de redder der natie.’
2. vv Lyra – De Lier
Naam: Jack Buitelaar
Elftal: 13e
Herinnering: ‘Ik heb nooit in een ander shirt gespeeld. Ik vind het een mooi shirt. Ik hou van shirts met rood. En de witte baan geeft het een klassiek tintje. In de F-jes van vv Lyra heb ik ooit zeven keer gescoord. Dat was tegen Honselersdijk. Mooier gaat het niet meer worden.’
3. Forward – Groningen
Naam: Maarten Tuininga
Elftal: 10e
Herinnering: ‘Dit is mijn eerste voetbalshirt. Het is nog van katoen. In mijn jeugd zat ik op hockey, maar toen ik ging studeren in Groningen werd ik lid van Forward, een studentenclub. Stuur Autoverhuur leverde altijd een busje voor onze uitwedstrijden buiten de stad. De tegenstanders planden deze altijd op zondagochtend om negen uur. Die studenten zitten altijd tot laat in de kroeg en dan zijn ze te pakken. Dachten ze.
4. Rapiditas (opgegaan in FC Weesp)
Naam: Peter Slokker
Elftal: A1
Herinnering: ‘Mijn vader was leider van het elftal, daarom hadden wij de kledingtas altijd thuis. De shirtjes werden gewassen door mijn moeder. Op de wedstrijddag haalde ik nummer tien er tussen uit. Tot grote ergernis van mijn teamgenoten. Met de A1 speelden we ooit een beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen Waterwijk. Er ging zelfs een bus met supporters mee naar het neutrale terrein in Nigtevecht. We stonden met 2-1 voor toen Waterwijk gelijkmaakte. Het was duidelijk hands maar de scheidsrechter keurde de goal goed. Tot hij de reactie van het publiek hoorde. Het bleef 2-1. De enige keer dat ik ooit kampioen ben geworden.’
5. Hermandad (opgeheven in 2018) – Rotterdam
Naam: André van Wijk
Elftal: 4e
Herinnering: ‘Hermandad was de club van de Rotterdamse politie. Na 99 jaar is de club opgeheven in 2018. Het was een treurige dag waarop veel tranen zijn gevloeid. Maar ik heb ook mooie herinneringen. In het seizoen 83-84 ging ik met mijn vader mee naar het veld van Rozenburg voor de beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen Rockanje. Ik weet niet meer hoeveel het is geworden, maar Hermandad werd kampioen. Dat gebeurde niet vaak. Mijn vader huilde van geluk. Dat zal ik nooit vergeten.’