Zo in de staart van maart moet er veel geregeld worden. Eindbaas Neele belt op donderdag rond een uur of negen ’s avonds naar één der coaches en krijgt het groene licht om de ‘Schaepuh’ van de B’s over te hevelen naar ’t Tweede. No problemo, want van de 18 spelers zouden alleen Justin (heeft eind januari aangegeven niet meer te willen voetballen) en Tim (blessure) niet mee doen, dus zouden er uiteindelijk 14 gladiatoren over blijven…
Onfortuinlijk genoeg laten Klaas Willem en Benjamin later die avond weten ’t zaterdagwerk te verkiezen boven een potje ballen, zodat er plots nog maar 12 beschikbare spelers zijn. Martijn en Djamil, die beiden wel eens een vraagteken zijn, worden nog eens extra gecheckt op hun aanwezigheid, maar enkel Tinus reageert en maakt de coaches blij met z’n bericht: “Ik ben Dubai!”
De sleutelende Joris vraagt vrij om aan zijn brommer te kunnen klooien, maar na het horen van de minimale bezetting, maakt hij de juiste keuze door op zaterdag toch ‘gewoon’ met z’n voetbalmakkers richting België te reizen. Dat het bij sommigen anders werkt, blijkt uit de krabbel die één der coaches op vrijdag om 22:55 uur krijgt, wat er toe leidt dat de B’s met 11 man op pad moeten…
Gelukkig is Justin, nadat hij op maandag weer voor het eerst heeft getraind, bereid om z’n wedstrijdkicksen uit de wilgen te plukken en het dozijn compleet te maken. Omdat pa Maliepaard via de voicemail insprekende één der trainers laat weten niet te kunnen rijden, komt het al met al niet heel slecht uit dat we niet met 16 man naar Vogelwaarde gaan.
Met de flitsers kennende Ab als een soort stoomlocotief voorop rijdt de SKNWK-trein van eiland naar eiland, over en onder het water. De andere wagonnetjes worden bestuurd door Hilbert, vader Scherpenisse en één der coaches. Overal is het plankgas, wat ons tijdwinst oplevert, maar die gewonnen minuten gaan verloren bij een openstaande brug. Voor Brendan is dat een geluk bij een ongeluk, want aan de hand van z’n liefje moet die knul bijna over de baard oftewel brokkelen ‘slash’ nekken…
Eindelijk gearriveerd op het sportpark horen de ‘boys’ in de sovjetbunker, die dienst doet als kleedkamer, dat bijna iedereen in de basis start. Justin hoort met enige tevredenheid dat hij wissel is, terwijl de rest blij is met hun startgarantie. De opstelling is als volgt:
“Harmen heel verrassend op de goal. Joris laatste man. Lou voorstopper. Waar is Pascal?”
Één der spelers meldt dat Pascal op de gang is. Één der coaches opent de deur en zegt: “Pas, je staat linksback.” De deur gaat weer toe. “Kilian rechtback. Max, jij staat op de rechtshalf. Martijn linkshalf. Yannick en Brendan op het midden. En voorin Colin en Bryan.”
Met plezier gaan ‘we’ de wei in, doen een warming-up’je, tikken een balletje rond en zien de scheids zich klaar maken voor de aftrap. Meteen vanaf het eerste fluitsignaal speelt Nieuwerkerk geconcentreerd en wordt er flink gejaagd. Er worden kansen en corners afgedwongen, maar een doelpunt blijft uit. Dat hebben we eerder gezien, de week er voor nog…
Na twee maanden afwezigheid maakt Justin zijn rentree en vervangt Martijn, die niet onaardig speelt, maar zo nu en dan z’n vent kwijt is. Achterin houden Kiel en Pas hun directe tegenstander wel onder de duim en ook Lauw wint de meeste van zijn duels. Mochten ze er toch door komen, dan is daar Joris de Rots nog. Keeper Harmen heeft eigenlijk niets te doen, wat hem in de rust zouden verleiden tot de vraag oftie in de spits mag. (Natuurlijk niet!)
Maar voordat die rust bereikt is, mist Brendan nog een dot van een kans en worden Bryan en Colin een groot aantal keren (deels terecht) afgefloten wegens buitenspel. Dit gebeurt meestal na een goede interceptie van Yannick of Max, die dan vervolgens de bal inleveren bij Brendan, die op zijn beurt met een diepe bal één der spitsen probeert weg te sturen. Een goed concept, maar helaas vaak zonder resultaat.
Maar na een half uur rammelt Gol de bal er toch in en eindelijk is het krachtsverschil nu ook op het scorebord zichtbaar. Maar een minuut later drukt Vogelwaarde de 1-1 tegen de touwen. Bij de aftrap staan er 6 of 7 SKNWK’ers op één lijn en de Zeeuws Vlamingen snijden er moeiteloos door heen…
1-1 met de rust en daar doen ‘we’ ons zelf tekort mee. Ongewijzigd en opgepept draven de ‘boys’ richting het groen en direct na het eerste balcontact wordt heel Vogelwaarde onder druk gezet. Ze komen er niet uit en als Colin een wegwerkpoging van de laatste man doorziet en een ‘block’ zet, komt onze Tor’eador met de bal vrij voor de keeper en schiet verwoestend hard binnen. Nu zijn ‘we’ los, zou je denken, maar weer kan er niet lang worden genoten van de voorsprong. Een ongelukkig tikkie breed wordt onderschept en Vogelwaarde benut dit buitenkansje subliem.
Na zo’n 600 tellen in de tweede helft komt Djust er af en gaat Tinus er weer in. Dezelfde Tinus schiet de 2-3 binnen, na een goede loopactie en ‘assist’ van Colin. Dat mr. Engery de bal af speelt, tekent zijn klasse. Waarom? Voor de wedstrijd beloofde één der coaches hem een biertje als Colin driemaal zou scoren. Bij deze actie had Gol voor zijn derde treffer kunnen gaan, maar hij schat dus goed in dat Tinus er beter voor staat en vertrouwt op diens afrondingskunsten.
Deze ‘Teamgeist’ is vandaag bij veel spelers te zien en dat is knap na twee mindere wedstrijden met daarin duur puntverlies én de bijna zeker verspeelde kans op het kampioenschap. Trouwens als Colin paranormaal beschaafd is, dan is zijn voorzet weer niet zo heel vreemd, want niet veel later maakt hij toch zijn derde: Tri-Gol’ore!
Hè, hè, eindelijk dat gaatje van twee. Het Bijna-Belgische verzet is nu echt gebroken en het vijfde Nieuwerkse doelpunt is een droge, trage schuiver in de hoek van Tinus. Nu kan het niet meer mis gaan en met nog twintig minuten te spelen zorgt Brendan voor de kers op de slagroom van de taart. Met Yannick als controleur achter hem heeft hij een vrije rol en schiet uit alle hoeken en via de palen tweemaal raak.
Het controleren wordt overgenomen door Justin, wanneer Yannick met kramp het veld moet verlaten. Niekje heeft trouwens een mijlpaal gehaald deze wedstrijd; eindelijk heeft hij nu al zijn melktandjes gewisseld, nadat hij een bal (of een schoen?) in ’t gezicht kreeg. Met Djust in z’n rug maakt Bren ook nog de 2-8 en scoort dus een zuivere hattrick…
Al met al een duidelijke, makkelijke en terechte overwinning, maar zoals al eerder gebleken moet ‘we’ zo snel mogelijk een gaatje slaan. Dat ging de eerste wedstrijden van twintig-elf lekker, maar dat was de laatste paar weken lastig. Nu hebben ‘we’ dat gevoel en die smaak weer te pakken en hopelijk loopt de machine weer gesmeerd.
Omdat er veel gescoord is deze zaterdag, is er het één en ander gebeurt in het doelpuntenklassement, vandaar dat er ook in dit verslag weer wat ‘statjes’ worden opgesomd:
Scorerslijst voorjaarscompetitie:
1. Colin & Brendan – 7 goals
3. Tim – 6 goals
4. Martijn – 4 goals
5. Remco, Djamil & Laurens Jan (2 penalty’s) – 2 goals
8. Yannick, Bryan, Marcel & tegenstander – 1 goal
Vier spelers zouden statisch gezien iedere wedstrijd een doelpunt moeten maken: Martijn (gemiddeld 41 minuten per doelpunt), Tim (58), Colin (66) en Brendan (73).
Onze keeper moet naar verwachting iedere helft wel een keer vissen; gemiddeld heeft de tegenstander 37 minuten nodig om Harmen te verschalken.
Zo dat waren de cijfertjes, zo dat waren de lettertjes…
geschreven door: Één der coaches