Op de dag van de arbeid mocht ik aan de bak als invalcoach van onze A-junioren. Met Rob Visser als assistent scheidsrechter togen we naar het land van Hulst, naar de stad van Reynaert de Vos. Met 9 A’s (velen hadden de zomerstop erg vervroegd)en 3 C’s moesten we de strijd aan met A2 van HVV’24. Pim Folmer ging het weer proberen, na een lage periode van blessures. Kylian Scherpenisse begon als eerste (en tevens laatste) reserve. De andere C’s: Marcel Verschoor en Martijn Backx. Heren, nogmaals bedankt, mede namens de “grote mannen”!
Je hebt van die wedstrijden dat er niks lukt. Dit was er 1 van. Na 5 minuten hadden we al met 3-0 kunnen voorstaan, maar Jeroen Backx, broer Martijn, Steven Padmos en Stefan Vermeer kregen de bal niet tegen de touwen. Ook Tim van Stuyvenberg (in mijn ogen de beste man van het veld die middag!) had geen succes. Zelfs onzekere keepers en zwakke verdedigers hebben soms veel, heel veel geluk. Het heeft geen enkele zin alle kansen hier te beschrijven. Het stelt uw lezersgeduld teveel op de proef. Maar er waren nogal wat kansen, de ene nog mooier dan de andere. Helaas moest Pim al na 25 minuten naar de kant, de blessure speelde weer op. We hadden hem meer speelminuten gegund. Kylian viel verdienstelijk in. De slag op het middenveld van Joris, Tim, Martijn en Jeroen leverde volop mogelijkheden op voor de snelle spitsen Kevin Duinhouwer en aanvoerder Stefan, maar u weet: als je zelf niet scoort … In de 40e minuut was het zover, een afgeslagen aanval, een snelle counter van HVV’24, betekende dat keeper Erwin Maliepaard werd verschalkt en we keken tegen een 1-0 achterstand aan. Tijdens de thee had ik niet veel te melden. Het spel was goed, de instelling idem, gewoon doorgaan en hopen dat we zelf scoren. Als er 1 schaap over de dam is …
Helaas ging het vandaag over een schaap uit Hulst. De vos deed ons bij de beer, en dergelijke. De kansen werden steeds opgelegder, we voerden de druk op en ja hoor, in de 70e minuut had Kevin Schiettekatte niet door dat er een tegenstander kort achter hem liep, hij werd ook niet gecoacht (in het veld zijn de heren niet zo spraakzaam, althans niet in anticiperende zin) en hij werd van de bal gelopen. Erwin wederom kansloos: 2-0. Met nog een minuut of 10 te gaan gaf ik aan dat we achterin 1 op 1 moesten gaan spelen. Alles of niks. Het werd niks. Een counter in de 87e minuut betekende ons einde: 3-0.
De scheidsrechter (die overigens goed floot, moet ook eens worden gezegd), de begeleiding van Hulst, de supporters langs de lijn, iedereen was het er over eens dat SKNWK het beste had van het spel, de meeste en mooiste kansen had, had MOETEN winnen. Ach, je hebt er niks aan. Het gaat er om wie de meest doelpunten scoort en dat waren wij niet.
Voor een aantal A’s was dit de laatste competitiewedstrijd in de jeugd. Dan is het jammer dat het zo afloopt maar het zij zo. De meeste A’s heb ik in de afgelopen jaren getraind en gecoacht: dank heren! Het was me echt een waar genoegen. Voor degenen die het aangaat: veel succes in de senioren. Voor de meegereisde C’s: bedankt voor jullie bereidheid mee te spelen. Rob: dank voor de tijd die je aan de A-junioren hebt gegeven. Ik hoop dat je nog de nodige gasten in je lesauto mag verwelkomen. Henri Spitholt bedankt voor het chauffeurswerk afgelopen zaterdag en Tom van Stuyvenberg bedankt voor het gebruik van de auto. 
geschreven door: Arnold Schiettekatte