De jongens van het eerste van SKNWK en de technische staf gingen wel eens – als onderdeel van team building – naar Haamstede om de eerste beginselen van het golfspel te leren. Op een ‘approach’ baan slaan ze dan honderden balletjes in het wilde weg. Ex -topvoetballers mogen als tijdverdrijf of als nieuwe sportuitdaging ook graag een balletje putten. Zo is ex-prof voetballer Greame Rutjes, kent u hem nog, werkzaam op de golfcourse van Goes.
De golfsport is steeds meer een sport voor de gewone man aan het worden. Dat is wel anders geweest. Vroeger en dat is nog niet helemaal verdwenen was de sport een ‘warme aardappel in je mond sport’. Trof je vroeger op de golfgreen alleen maar de notabelen en hun eegaas aan, nu mogen de yuppies en anderen ook op de fairway komen.
Grip.
Artsen, advocaten, notarissen, makelaars, projectontwikkelaars enz. maakten vroeger de dienst uit. Vooral in Schotland was en is golf erg populair onder medici. Driekwart van de dokters golfde daar fanatiek, met soms als vervelende bijwerking dat ze niet altijd bereikbaar waren. Medici hebben veel met golf te maken gehad en dat is te zien in tal van zaken binnen het golfspel. Er zijn talrijke voorbeelden van hun betrokkenheid terug te vinden op de golfbaan.
De ‘tee’, het piepkleine kegeltje waar golfers de bal vanaf slaan, danken we aan een tandarts (William Lowell). Daarvoor werd de bal afgeslagen vanaf een hoopje zand. Van de vader van de plastische chirurgie, de Nieuw-Zeelandse arts Harold Gillis, wordt beweerd dat hij zich bij het ontwikkelen van instrumenten liet leiden door de grip van de golfclub. Als een golfclub goed in de hand lag, moesten instrumenten die hij gebruikte bij zijn operaties -in veel kleiner formaat natuurlijk – ook die grip hebben.
Eigengereid.
Dat golfers ook eigengereid, eigenwijs en arrogant zijn mag duidelijk zijn door het volgende. Omdat ook veel 55 plussers golven komen er frequent hartinfarcten voor op de golfcourse. Echter, opmerkelijk met zoveel golvende medici, hartreanimatie apparatuur ontbrak lange tijd in de meeste clubhuizen.
Bij beginnend onweer wordt ontraden nog een bal te slaan. Getroffen worden door de bliksem komt echter nog vaak voor onder golfers. De kans om door een bal of een club geraakt te worden is niet denkbeeldig. Dat gebeurt overigens vaker thuis dan op de green. Als pa of ma binnenshuis hun swing aan te oefenen zijn en kindlief argeloos binnenkomt loopt hij/zij een grote kans tegen een geweldige ram op te lopen.
Blaren, insectenbeten, ziekte van Lyme (door tekenbeet), zonnesteek, blessure van rug en schouder als gevolg van de backswing of follow through of hoe die slagen ook mogen heten, een golferelleboog. Het is allemaal niks dan ellende.
Hole 19 of…
Maar bijzonder is wel de ‘golflever’ gezien bij een gepensioneerde dokter in Ierland. Nee, hij had het niet te danken aan lange verblijven in ‘hole 19’, die staat voor de bar in het clubhuis. Nee, hij had de gewoonte op de green aan zijn golfballetje te likken, zodat het helemaal schoon was en nog beter zou rollen. Dat mag als daarbij een ‘marker’ gebruikt wordt om de oorspronkelijke plaats van het balletje vast te leggen.
U moet weten dat de green door de onderhoudsmensen, greenkeepers, perfect in orde gehouden wordt. Daartoe worden en werden allerlei middelen ingezet. Middelen om onkruid te bestrijden, middelen om andere grondverwoestende engerlingen, kevers, larven en insecten te weren.
Om die fairway in Ierland gebruikte men o.a.‘Agent Orange’. ‘Agent Orange’, u kent het misschien nog uit de vorige eeuw. De Amerikanen gebruikten het goedje als ontbladeringsmiddel in Vietnam (het wordt ‘agent orange’ genoemd, omdat het in een oranje verpakking zat). Het is een goed middel om de green biljartbalglad te houden en dat gebruikte de greenkeepers van deze Ierse golfcourse toentertijd ook. “Agent Orange” toepassing en langdurig gelik aan golfballetjes, die over de besproeide green rollen, had gevolgen voor die likgrage dokter. Niet ‘hole 19’, maar zijn gelik werd de dokter noodlottig.
P.S. Viel het mee met uw buikomvang en uw rustpols in de vorige column?
Door de jetlag ben ik bij de vorige column vergeten iets van een voetbalvrijwilliger toe te voegen. Om dat goed te maken nu twee maal vrijwilligers.
Jan de Jonge.
De radio, speciaal radio Schouwen-Duiveland houd je goed op de hoogte als je niet fysiek aanwezig bent bij wedstrijden. Hans Kik en zijn team : chapeau!
Zonder supporters was er geen sfeer als de velden. Deze Ier heeft wel een erg mooie supportershoed.