Bijna een uur lang wist ZSC’62 niet zo goed raad met het spelen van en acteren in een kampioenswedstrijd. Scheidsrechter Verhoef hielp echter een handje. Los van het feit dat titelduels zelden mooi zijn, deed de thuisploeg tegen Vlissingen (3-1) ook een aardig ‘duit’ in het zakje. Met het tellen van echte kansen had je zaterdag op de voorlaatste speeldag in de vierde klasse B aan één hand meer dan voldoende. Voetballend viel er in de eerste helft bijzonder weinig te beleven.
Pas in de 36e minuut kreeg Jos Erades de eerste, grote kans van 25e competitiewedstrijd en een paar minuten voor rust had Arjan Smalheer een behoorlijke mogelijkheid. In de achterste linie van ZSC’62 vlotte het ook niet altijd, getuige een felle woordenwisseling tussen twee verdedigers. Het was duidelijk: ZSC’62 zat voor rust niet bepaald in kampioensstemming en had gewoon last van titelstress.
Een goede kopbal van Erades, die net over ging, betekende net na rust in ieder geval dat ZSC’62 eerder dan in de eerste helft van zich liet horen. Niettemin bleef het allemaal niet echt hoogstaand. Dat kon ook gezegd worden van leidsman Verhoef die met een beslissing na ongeveer een uur spelen de wedstrijd voor ZSC’62 een gunstige wending gaf. Hij beoordeelde een overtreding van een Vlissinger op ZSC’62-spits Robin Provoost als een strafschop. Dat was het ook geweest als Provoost binnen het strafschopgebied gevloerd zou zijn, maar het was erbuiten. Bovendien kon Verhoef zelf nooit zien waar de overtreding werd gemaakt omdat hij er te ver van afstond. Het onverwachte buitenkansje vanaf elf meter werd door Smalheer prima benut: 1-0.
De treffer bevrijdde en verloste ZSC’62 wel van de stress en spanning. Ze ging wat beter en vrijer voetballen. De tweede goal was daar een mooi gevolg van. Robin Provoost bereikte met een keurige pass Smalheer die op zijn beurt Barry van der Stel bediende. Het was geen makkelijke bal, een halfhoge, die Van der Stel kreeg. ,,Ik heb met hem de afspraak dat hij de ballen daar blind op mij voorgeeft. Nu dus ook. Hij zorgt voor de doelpunten voor mij, maar dit is veruit de belangrijkste”, lachte de kleine voetballer. Vrij snel na de tweede ZSC’62-goal kwam Vlissingen weer terug en leek het toch weer een wedstrijd te worden.
Leek, want de Walcherse ploeg, die op eigen bodem ZSC’62 met 5-1 versloeg, had eigenlijk baat bij een nederlaag om deel te kunnen nemen aan de nacompetitie. Toch had de nummer vier uit de vierde klasse A een penalty moeten krijgen. Deze keer was het wel een strafschop, maar gaf Verhoef hem niet. Met zijn tweede treffer maakte Smalheer aan alle onzekerheid een einde door vlak voor tijd de 3-1 aan te tekenen. Het is een terechte zege die ervoor zorgt dat de Scharendijkse ploeg na zes jaar weer terugkomt in de derde klasse van het zaterdagvoetbal.
,,Ik vind het echt geweldig om met deze groep kampioen te worden omdat ik het merendeel van deze groep in de jeugd heb getraind”, verwoordde Jos Kristelijn zijn gevoelens omtrent de titel. Opgelucht was het woord dat spits Provoost als eerste te binnen schoot. ,,Het was vooraf een moeilijke wedstrijd, maar we hebben het goed aangepakt. We zijn ingezakt, hebben op de counter gespeeld en Vlissingen laten komen. En ja, het ging beter dan in de eerste wedstrijd tegen Vlissingen.” Ploeggenoot Erades beschreef zijn emoties als volgt: ,,Hier hebben we een heel seizoen naar toegewerkt. Dat we het op zo’n manier bekronen, is gewoon top.”