,,Het zal af en toe wel pittig worden”
Youngster De Ridder na Duiveland bij buurman SKNWK aan de slag
NIEUWERKERK – Aan het begin van het gesprek geeft Thomas de Ridder aan dat hij ‘vroeger’ geen zin had om vier avonden – twee zelf trainen en twee training geven – in de week bezig te zijn. Wat verderop tijdens het onderhoud moet hij zelf lachen om wat hij zegt. Want, naast twee avonden SKNWK trainen, volgt De Ridder vanaf 5 september de trainerscursus voor Uefa B-diploma. ,,Ben ik nog vier avonden in de week weg.”
Thomas de Ridder ‘in actie’ tijdens een oefenduel van SKNWK in de voorbereiding op het seizoen 2011/2012.
De cursus bij de KNVB, om trainer te mogen zijn van een tweedeklasser, is gepland. In eerste instantie dacht de 24-jarige De Ridder dat hij één avond in de week de klos was. Bij het ontvangen van de cursuspapieren bleek dat het twee avonden zijn en de cursusplaats is ook niet bepaald om de hoek voor de inwoner van Kortgene, die in het dagelijks leven assistent-parkmanager in Hellevoetsluis is. Hij moet zich melden in Moergestel, een plaatsje achter Tilburg. ,,Daar ben ik wel even van geschrokken. Maar het is een bewuste keuze. Ik kan nog wel een jaar wachten maar het kost toch tijd. Het zal af en toe wel pittig worden”, doelend op de vele momenten dat hij van huis is.
De geboren Bredanaar De Ridder kwam in zijn jeugdjaren terecht bij Advendo. ,,Ik was elke avond op de club om training te geven aan kleintjes, volgde een cursus jeugdvoetbalspelleider en zat op een scheidsrechterscursus. Ik was altijd bezig met randzaken in plaats zelf te voetballen.” Ook trainde hij bij Advendo een E-elftal en naar zijn verhuizing naar Zeeland hield hij zich bij Bevelanders bezig met de A-jeugd. Hierna ‘deed’ hij één seizoen de B1 van SSV’65 en tevens de club waar hij Henk Schouten leerde kennen.
Bij de Goese club liep het voor De Ridder niet helemaal naar wens en dus kwam het verzoek van Schouten, om als assistent mee naar Duiveland te gaan in 2008, op het juiste moment. ,,Het was bedoeld voor een jaar als stagiaire en zo noemden we het ook. Ik was een broekie maar we wilden kijken of het klikte.” En zo werd hij aanvankelijk ook behandeld. ,,Na drie jaar heb ik wel een stukje status en respect van de jongens gekregen. Bij de eerste trainingen moesten de dopjes opgeruimd worden. ‘Daar hebben we die stagiaire voor’. Drie jaar later hoorde je zulke opmerkingen niet meer.”
De youngster achter Schouten gaf zijn ogen en oren goed de kost tijdens de eerste van drie seizoenen in dienst van Duiveland. ,,Heel veel kijken, luisteren en veel praten”, zegt De Ridder. ,,Later nam ik delen van trainingen over of deed een training helemaal.” Een betere leerschool kon hij niet krijgen want zestiger Schouten heeft veel ervaring opgedaan bij eerste- en hoofdklassers in Zuid-Holland. ,,We hadden een klik en waren een duo. We waren het niet altijd eens met elkaar, maar als je als je altijd ja en amen knikt, ben je geen verlengstuk van elkaar. We hadden duidelijke afspraken en dat liep gewoon goed.”
De samenwerking tussen ‘schout’ en ‘ridder’ had best nog één of twee seizoenen verder kunnen duren. Echter, SKNWK toonde belangstelling voor De Ridder en Schouten had hem in december toevertrouwd dat hij zelfstandig wel een elftal kon runnen. ,,Het is raadzaam dat je op eigen benen staat. Je krijgt een eigen mening. Dat is goed maar dat moet je dan wel in prakrijk brengen”, aldus Schouten richting De Ridder. ,,Ik zat niet op de schopstoel, maar deze kans (SKNWK, red.) diende zich aan.”
Met het afscheid van Duiveland is de band – ook buiten het voetbal zagen ze elkaar – met Schouten niet doorgesneden. ,,Ik heb nog bijna dagelijks contact met Henk”, meldt De Ridder die met zijn leermeester dan verschillende situatie doorspreekt. Het zijn een stukje feedback en goede bedoelde adviezen die de twintiger gebruikt voor de trainingen en wedstrijden van SKNWK.
Nu hij er alleen voor staat, krijgt De Ridder ook te maken die hij bij Duiveland voor kennisgeving aannam. Zo kreeg hij voor het eerste bekerduel met Zeeland Sport (1-5) op het laatste moment twee afmeldingen binnen. Normaal was dat een mededeling van Henk, nu moet ik er zelf achter aan.” Of straks als hij spelers moet vertellen dat ze naar het tweede gaan of op de bank komen te zitten. ,,Die gesprekken mag ik nu zelf voeren. Ik zie daar niet tegen op.”
Evenmin met het feit dat tussen hem en zijn voorganger een heel voetballeven zit. Met speler Carlo van der Maas had De Ridder het voor het oefenduel met DJS zo over Gerard Olijhoek. ,,Met zijn tweeën bereikten we nog niet de leeftijd van mijn illustere voorganger”, lacht De Ridder. ,,Het is anders. Net als Gerard ben ik ook wel aanwezig en coach daar ook in. Je doet wat past bij je en bij de groep. Als spelers willen rekken, ga je gang. Doe waar je je lekker bij voelt. Rek je niet, ook goed.” Dan komt Olijhoek nog éénmaal ter sprake. Voor een training stond hij achter de bosjes en zag dat de spelers een rondo deden. Bij hem mocht je voor de training geen bal aanraken.” De regels van Olijhoek gelden niet meer, het is tijd voor De Ridder(slag).