door Michiel Bouwman.
VLISSINGEN – Merijn Dek kan zich het moment nog goed herinneren, op die dag in januari vorig jaar.
SKNWK-uit. De tackle, de pijn en vervolgens het besef dat zijn been gebroken was. Tijdens en na zijn revalidatie was zijn motivatie ver te zoeken. Toch hervond hij de zin, maakte van VCK de overstap naar GPC Vlissingen en strijdt nu met zijn ploeg om de nacompetitie. “Ik heb dit te danken aan VCK.”
Terug naar mei 2009 toen Dek de ziekte van Pfeiffer opliep. “Ergens rond december van dat jaar kon ik pas weer voetballen. De eerste wedstrijd na de winterstop zat ik weer bij de selectie.” Na wat invalbeurten maakt Dek op 23 januari zijn rentree in de basis. “De eerste helft was slecht”, herinnert de spits zich. “Vlak voor rust kreeg ik een stomme tackle van een SKNWK-speler om mijn oren. Ik voelde het gelijk, en mijn teamgenoten hoorden krak: een beenbreuk. Mijn been moest van mijn enkel tot aan mijn lies in het gips. Wéér een half jaar niet voetballen en opnieuw opbouwen.”
De 21-jarige student human resource management heeft het dan even gehad met voetballen. Totdat hij tot zijn verbazing aan het eind van het seizoen benaderd wordt door een aantal clubs. “Waarschijnlijk op basis van mijn prestaties van voorgaande seizoenen. Dat heb ik te danken aan VCK, dat mij als jong ventje in het eerste heeft laten groeien tot de voetballer die ik nu ben. VCK is en blijft daarom mijn club, maar als voetballer wil je toch zo hoog mogelijk spelen.” De naam van GPC Vlissingen leverde uiteindelijk de meeste kriebels op. ‘We verwachten doelpunten van hem’, zei trainer Jurriaan van Poelje. ‘Daarvoor hebben we hem gehaald.’ Enerzijds een compliment, maar anderzijds kan zo’n uitspraak behoorlijk veel druk op een speler leggen. Dek: “Ik wist dat ik een lange periode tegemoet zou gaan om te herstellen en om weer in vorm te raken. Dat vergt veel motivatie en die vond ik bij GPC. Met GPC was het al een aantal seizoenen aan de gang, maar nu had ik er pas een goed gevoel bij. Er was een nieuwe trainer, een aanvallendere speelstijl, een voetballende ploeg en ze speelden in de eerste klasse. Naar mijn idee had ik deze nieuwe omgeving nodig om zo snel mogelijk te herstellen van mijn beenbreuk.”
“We wisten dat het tijd in beslag zou nemen om weer in topvorm te raken. Ik heb er veel aan gehad dat ik gelijk vanaf het begin bij de eerste selectie ben gebleven voor de wedstrijden. Een motivatie om er voor te blijven gaan. Ik kreeg dan wel niet altijd evenveel minuten, maar wel het gevoel dat ik er bij hoorde.”
Mede dankzij drie doelpunten van Dek staat GPC trots op de derde plaats in de competitie. Het vorig seizoen eindigde de ploeg als elfde en volgde handhaving via de nacompetitie. “Door aanvallendere speelstijl was er meer vertrouwen, waardoor we de eerste periode heel goed draaiden. Helaas hebben we daarna onnodig punten laten liggen. Waar wij normaal de beslissing maakten, lieten we het de tegenstander doen. Vaak werd het in de laatste minuten net gelijk of verloren we. Het is nu zaak om bovenin mee te blijven draaien. Zoals de toekomst er nu uit ziet voetbal ik zeker nog een aantal seizoenen bij GPC en GPC nog jaren op dit niveau, daar hebben we genoeg kwaliteiten voor in huis.”
Wat een zielig zeik verhaal en een ander de schuld geven.