door Michiel Bouwman.
VEERE – Na twee wedstrijden is al duidelijk wat voor seizoen Veere tegemoet gaat: wisselvallig.
SKNWK werd redelijk eenvoudig aan de kant geschoven, maar tegen promovendus Heinkenszand ging de Walcherse ploeg de mist in: 0-2.
Met horten en stoten zal het seizoen voor Veere verlopen, verwacht Edwin van Tatenhove (32).
Het begon al vroeg voor Van Tatenhove. Rond zijn zestiende speelde hij zijn eerste wedstrijden voor Veere. “Het jaar voordat we de hoofdklasse ingingen (1995/96) kwam ik bij de eerste selectie. Ik was nog heel jong, dan besef je niet dat je hoog speelt. Dat kwam pas achteraf.”
In de vijftien jaar dat de verdediger en middenvelder deel uitmaakt van het Veerse vlaggenschip is, heeft hij het nodige meegemaakt. De club zakte drie klassen, promoveerde twee seizoenen geleden naar de tweede klasse, waarna een roemloze degradatie volgde. “Vorig jaar was de sfeer zeer matig. Dat zag je terug aan de resultaten, maar ook aan de communicatie onderling in de spelersgroep. Met de trainer klikte het niet echt. Als er dan gepraat werd, ging het wel even beter. Maar na verlies viel alles weer terug in het oude. Voor mezelf is nu het belangrijkste om het plezier terug te krijgen. Dat is vorig jaar tot het dieptepunt gedaald. Degraderen kan, maar dat kan op verschillende manieren gebeuren. De sfeer is goed nu, Henk Willemse heeft daar een grote rol in gespeeld.”
Trainer Wil Wijnands hield het na een jaar voor gezien en een leegloop volgde aan de boorden van het Veerse Meer. Twee spelers stopten, vier krachten verkozen een nieuw avontuur. Omdat maar één speler zich overschreef naar Veere moest de club improviseren. De nieuwe trainer Henk Willemse moest veel jeugd inpassen. En dat gegeven sluit welhaast uit dat de club zich met de top kan meten. “Als we in de middenmoot eindigen zou dat mooi zijn”, zegt Van Tatenhove. “Dat klinkt niet heel erg ambitieus, maar je moet realistisch zijn. We zijn redelijk afhankelijk van de oudere spelers en als die afhaken dan zijn we erg jong en onervaren. Dan moet je dat compenseren met werklust. Maar als je minder inzet hebt dan de tegenstander is het niet raar dat je verliest. Dat zal nog wel vaker voorkomen.”
Eerlijk is eerlijk, voor Van Tatenhove kost het soms even wat moeite om zich op te laden. “Het is niet altijd even makkelijk, maar je bent eraan begonnen. Van tevoren was duidelijk dat we met veel jeugd zouden spelen, dus dan stel je je verwachtingen bij. Op zich klikt het wel, maar de jonge gasten moeten nog wennen. Fysiek, tactisch, op alle fronten, maar vooral fysiek. Veere had altijd een fysiek sterke ploeg, dat hebben we nu niet meer. Toen ik als jonge knaap debuteerde was ik fysiek veel verder dan de jongens van nu.”
Tegen Heinkenszand werd er meer verlies geleden dan alleen in doelpunten. Michel van der Linden en Van Tatenhove vielen allebei uit met een hamstringblessure. “Michel heeft waarschijnlijk een scheurtje, daar staat een herstel van vier tot zes weken voor. Ik denk dat ik een verrekkinkje heb. Vorig jaar had ik voor het eerst last van mijn hamstring. Tegen SKNWK was ik ook al uitgevallen, maar ik wilde het tegen Heinkenszand toch proberen. Achteraf gezien is dat niet verstandig geweest.” Door de fysieke malaise zit Van Tatenhove morgen, als Nieuwland de tegenstander is, langs de kant. “Het is moeilijk om toe te kijken als je geblesseerd bent, je wilt toch spelen hè. Nieuwland kennen we niet echt. De inzet zal beter dan afgelopen zaterdag moeten zijn, anders gaan we op dezelfde manier onderuit. We bouwen met Veere aan een team dat weer mee kan spelen in de top van de derde klasse.”