Gisteren heeft O.B.S. Duiveland het schoolvoetbaltoernooi van Schouwen-Duiveland gewonnen. Hierdoor zijn ze geplaatst voor de Zeeuws Kampioenschap. O.B.S. Duiveland, de openbare basisschool uit Nieuwerkerk, speelde gisteren natuurlijk met diverse spelers van S.K.N.W.K.
Onderstaand artikel stond vandaag in de P.Z.C.:
Met het schoolvoetbal begint de lente
door Marcel Modde
ZIERIKZEE – De meiden komen naar de jongens kijken en volgende week is het gewoon weer andersom. Spandoeken met bij voorbaat lovende teksten worden ontvouwd. Het schoolvoetbal is al jaren het toneel van ontluikend lentegevoel. Imponeren en je bekeken voelen, dat is de basis van het bestaan op een winderige woensdagmiddag in Zierikzee.
Maar er zijn er zeker ook die puur gaan voor de winst. Geen tijd voor gegein langs de lijn, toonde OBS Duiveland 1 zijn veerkracht. Het elftal was in de finale met 2-0 te sterk voor het eerste team van De Meerpaal en mag zich dit jaar terecht de kampioen van Schouwen-Duiveland noemen. Die eer wordt 17 mei op provinciaal niveau verdedigd in Heinkenszand. Bij de jongens zeventallen toonde het team van de Jan Wouter van der Doelschool 1 zich de taaiste in een spannend slotkwartier tegen De Oosterburcht 1. De Jan Wouter kwam na een achterstand van 0-1 gelijk en schoot de beslissende reeks penalty’s het koelbloedigst in het net. Het toernooi om de Zeeuwse titel is op 17 mei in Kloosterzande.
De zenuwen gierden sommige spelertjes dusdanig door de keel, dat ze tussen de middag nauwelijks een hap eten naar binnen kregen. Een ander had zich die ochtend hevig ongerust gemaakt over zijn geschaafde kleine teen, maar ook dat kwam, met de geur van de grasmat eenmaal in de neus, helemaal goed.
Wedstrijdcoördinator Dig Vleugel overziet vanuit het sponsorhome op sportpark Den Hogen Blok de drukte op de zes uitgezette velden. Tien elftallen en twintig zeventallen uit alle plaatsen op het eiland doen dit jaar mee aan de scholenstrijd. Nieuw is de mogelijkheid in een elftal drie en in een zevental twee oudere spelers op te stellen. Tot dusver was er in beide gevallen slechts één zogeheten dispensatiespeler toegestaan. Dat is aangepast aan de landelijke regels, legt Vleugel uit, opdat kinderen die wat langer over de hoogste klassen van de basisschool doen ook een jaar langer kunnnen meevoetballen. Het (fysieke) krachtsverschil tussen sommige teams is daardoor in een aantal gevallen zichtbaar aanwezig. Met een ferme uithaal blaast Vleugel zijn longinhoud leeg in een scheidsrechterfluitje.
Het eindsignaal weerklinkt via de microfoon en de aangekoppelde geluidsinstallatie over het sportcomplex. De kampioenen juichen, de verliezers monkelen nog wat na, maar een zakje snoep of een bakje frites verzacht de pijn snel. Volgende week zijn de meiden aan de beurt. Of de jongens ook komen suporteren? „Nah, misschien“, reageert één van de beloftes uit de jongste lichting van ’t Kofschip. „Ik vind ze niet zo leuk.“