Op 22 februari stond het vlaggenschip van VV Serooskerke oog in oog met de mannen van SKNWK. Na de nipte nederlaag in de heenwedstrijd (1-0, strafschop) was er sprake van een missie: rechtzetten wat eerder krom was. De motivatie was voelbaar, we wisten wat ons te doen stond.

De dinsdag voorafgaand aan deze wedstrijd trapte de onder-23 nog een oefenpot af tegen Zeelandia Middelburg onder-23. Een vermakelijke 3-3 eindstand was het resultaat. Mooi om te zien hoeveel selectiespelers hier hun kunsten mochten vertonen aan hun leeftijdsgenoten van ZM. Een prima opwarmertje voor wat komen ging.

Opgetrommelde Poppe en een verrassende opstelling

Voor sommigen was het donderdagavond even schrikken in de kleedkamer: Jeffry Poppe was weer eens opgetrommeld. Een lichte kwetsuur bij Hollemans zorgde voor onzekerheid, dus Poppe mocht alvast wat ritme opbouwen voor het geval hij zaterdag nodig zou zijn. En dat bleek geen overbodige luxe.

De formatie voor zaterdag:

  • Achterhoede: Checko op de goal, Robbie rechts, Luuk en Tom centraal, Wessel links.
  • Middenveld: Ruben, Beau en Sil.
  • Voorhoede: Curry, Oalex en Sinkie.

Waar Oalex vorige week nog centraal achterin acteerde wegens de afwezigheid van Koets, mocht hij deze week zijn geluk weer in de spits beproeven. Hierdoor kon Luuk Geldof, die door zijn stijgende lijn van afgelopen seizoen een basisplaats had afgedwongen, de plek centraal achterin innemen. Leuk detail: het centrale duo was bij elkaar net zo oud als onze nummer 6 van deze wedstrijd. Dat was Jeffry Poppe, die door de blessure van Hollemans na de warming-up toch zijn eerste basisplaats van het seizoen bij het eerste elftal kreeg toebedeeld.

Vliegende start en kansenregen

In de wedstrijdbespreking was de rechterkant van het veld voor het gemak maar even overgeslagen. Toch was het juist die rechterkant die in de derde minuut het eerste wapenfeit opleverde. Oalex vond al snel het net. Men fluistert dat dit te danken was aan de kip en speciaalbiertjes van vrijdagavond.

Het veld was echter lastig bespeelbaar. De akker aan de andere kant van de N57 ligt er op sommige plekken beter bij. Dat kwam ons veldspel niet ten goede. Desalniettemin waren we dominant en speelden we gericht naar de goal. Soms wat gehaast, maar vaak ook met prima aanvallen. Toch bleven de beloningen uit. Een ruststand van 4 of 5-0 had niet misstaan, gezien de kansenregen.

Tweede helft: hengelen naar goals

Na rust bleef de opdracht hetzelfde: rustiger blijven voor de goal en de kansen benutten. Maar ook in de tweede helft wisten we enkele grote kansen op wonderbaarlijke wijze niet te verzilveren. Gelukkig had onze hengelaar nog beet – wellicht met hetzelfde aas als in Glasgow? – en liet hij alsnog het netje bollen.

Het was geen hoogstaande overwinning, maar in deze fase wel een hele belangrijke. Hopelijk is dit het startschot voor een reeks overwinningen en vechten we samen voor de hoogst mogelijke positie op de ranglijst.

Irene Overbeeke was aanwezig en maakte wederom mooie foto’s, deze zijn hier te bekijken.