Na flinke schorsing is Tim de Looze nu een andere voetballer bij SKNWK: ‘Probeer een voorbeeld te zijn’

In de voorlaatste competitiewedstrijd van vorig seizoen, tegen De Jonge Spartaan (3-4-nederlaag), kreeg Tim de Looze een rode kaart voor het schoppen van een tegenstander. Zijn ploeg degradeerde naar de vierde klasse. De spits (toen één goal in tien wedstrijden in de derde klasse) pakte op de valreep een schorsing van vijf wedstrijden mee. ,,Gelukkig tellen bekerwedstrijden en miste ik alleen de eerste competitiewedstrijd dit seizoen”, vertelt De Looze. ,,Ik had vorig seizoen geen klik met trainer Johnny van Dijke. We stonden laatste, hingen aan een zijden draadje en de motivatie was ver weg. Onder interim-coach Peter van der Cingel ging het beter.”

De Looze is eigengereid. Hij werd geboren in Nieuwerkerk en verhuisde naar Ouwerkerk, waar hij voor SVOWK als piepjong ventje voetbalde. Na weer een verhuizing kwam hij bij VV Zierikzee terecht. Als 11-jarige mocht hij uitkomen voor voetbalopleiding JOVZ. Dat betekende met de bus naar Goes en daar op de trein naar Oost-Souburg. Daar pakte hij samen met zijn vrienden Rody Vermue en Sven Heijboer bij de vader van Dennis en Gerard de Nooijer thuis, naast het station, een fiets. Vanaf daar naar het Scheldemond College.

Na schooltijd trainden ze op de velden van RCS of GPC in Vlissingen. ,,Een leuke periode. Al zat ik tijdens wedstrijden vaak op de bank. Ik was gewoon net niet goed genoeg. Mijn concurrent als linkerspits, Karim Bannani (ex-Hoek), ging toen naar PSV. Ik keerde uiteindelijk terug naar MZC’11. We hadden een goede lichting met Yarick Dorst (nu SC Feyenoord), Rick van Drongelen (nu Samsunspor), Godfried Roemeratoe (nu RKC) en Daan Klomp (nu Cavalry FC in Canada).”

De Looze tobde bij MZC’11 met zijn motivatie. ,,Wilde ik nog wel twee keer per week trainen?” Hij werd teruggezet naar het tweede, vocht zich terug naar de selectie, maar had het toch niet naar zijn zin. ,,Mijn vrienden Frank de Boer en Harmen van de Bok haalden mij over om naar WIK’57 te komen. Door een enkelblessure en corona heb ik daar maar een stuk of vijf wedstrijden gespeeld en niet kunnen laten zien wat ik kan.”

Bij SKNWK heeft de stratenmaker zijn draai gevonden. Hij heeft een dochtertje van 2 en samen met zijn vrouw Mariska verwacht hij in februari een tweede kind. ,,Ik word ouder en wijzer. Met mijn 25 jaar ben ik na Remco van de Berge de oudste bij SKNWK. Ik probeer nu voor mijn jonge ploeggenoten een voorbeeld te zijn. Geen domme kaarten pakken. Ik heb er dit seizoen nog géén. Voorop gaan in de strijd, mijzelf niet laten provoceren. Nu we bovenaan staan, is dat een stuk makkelijker.”

Met zijn acht goals in zes wedstrijden doet hij langzaamaan oud-topscorer Jarno van Nieuwenhuijze (nu Bruse Boys) bij SKNWK vergeten. ,,Ik ben iemand die topscorer wil en kan worden. Niets is lekkerder voor een spits dan scoren. Een heerlijk gevoel, te vergelijken met mijn werk als stratenmaker. Het mooie daarvan is dat ik elke dag op andere plaatsen kom; altijd anders. Ik geniet ervan om iets te maken en mensen er blij mee te maken. Dat is bij het maken van doelpunten niet anders.”