In deze nieuwe editie van Tikkie Terug een berichtje over onze nieuwe hoofdtrainer Johan Sulkers. De bij heel Amateurvoetballend Zeeland wel bekende Frans van Pagee plaatste op 7 januari 2018 op de Facebookpagina van de v.v. Rillandia een bericht geschreven door Joop van der Laan m.b.t. Johan Sulkers. Dit naar aanleiding van de contractverlenging van Johan toentertijd bij deze club.
Het bericht op de Facebook-pagina van v.v. Rillandia luidde als volgt:
Een reactie van tekstschrijver Joop van Laan op een bericht over de contractverlenging van jullie hoofdtrainer/coach, tevens sportjournalist en presentator. Een man met een warm hart kan ik jullie zeggen.
Stukje geschiedenis met Johan Sulkers en Wim Hofkens (1974) bij Willem II Tilburg
De man staarde naar zijn glas bier, een middelgrote. De klep van zijn cap was in verhouding groot en stak prominent naar voren zodat zijn ogen nauwelijks zichtbaar waren. Hier zit jarenlange historie aan een tafeltje in de Plaza van een vakantiepark in Midden-Brabant. Op zijn pet is een rood-wit-blauw logo zichtbaar, dat van van Willem II, de tricolores uit Tilburg. Voor even zie ik de verpersoonlijking van één van de oudere clubs in het (betaald) voetbal. De club wordt over twee maanden 120 jaar oud, de man is nog niet zover maar wel een eind op weg. Hij kan zonder twijfel heel wat vertellen over de jaren dat Willem II van zich doet spreken. Het clublied zal hij uit zijn hoofd kennen, in ieder geval mee kunnen neuriën. “Hup Willem II stoere kerels, rood-wit en blauw onzer vad’ren, kleurt Willem II zo goed”.
Als ik langs de kruikenstad rij, kijk ik elke keer met lichte nostalgie naar de lichtmasten van het Koning Willem II-stadion, goed waar te nemen vanaf de A58. Ik heb een klein stukje van die geschiedenis van dichtbij mogen meebeleven. Mijn jeugdvriend en buurjongen uit Dinteloord speelde daar ooit, Johan Sulkers. Hij kwam via de Feyenoord-jeugd bij Willem II terecht. In een periode dat de Tilburgers een jeugdinternaat openden, het 1e in Nederland. Trainer Jan Brouwer gaf de impulsen voor de totstandkoming. Bij de start in 1974 namen acht uitverkoren voetbaltalenten hun intrek in het pand Korvelseweg 158, een oud herenhuis dat Willem II door de gemeente Tilburg kreeg aangeboden. De acht “leerlingen” varieerden in leeftijd van 14 tot 19 jaar. Twee van hen volgden nog dagonderwijs. De andere zes (waaronder Johan Sulkers en zijn maatje Wim Hofkens uit Made) hielp Willem II aan een baantje voor halve dagen. De jongens leefden in feite als jonge profs. Enkele internaatspelers maakten al op jeugdige leeftijd hun debuut in het eerste elftal, zoals de zestienjarige Wim Hofkens. In Nederland geldt Wim vooral als ‘die Belg’, hij is de succesrijkste speler die Willem II ’s voetbalinternaat heeft voortgebracht.
Tijdens mijn studie in Tilburg bezocht ik deze mannen in de middagpauze en eerder al toen het internaat nog verbouwd werd. De “bouwploeg” stond onder leiding van oud-Spartaan Hans Eijkenbroek, die zijn laatste profjaren bij Willem II versleet en niet aan voetballen toekwam door blessures. De bezoekers van het privé bordeel aan de overkant van het internaat hebben geweten dat Eijkenbroek daar rond liep. Luidkeels werd de argeloze man na zijn vertier vanaf het balkon van commentaar voorzien. Toen het internaat klaar was, was ik regelmatig te vinden aan de biljart- en tafeltennistafel. Ik ging mee naar het warenhuis in het centrum van Tilburg, waar de taken werden verdeeld. De ene stond bij het speelgoed, de andere bij de sigaren en sigaretten. Dollen, werken, trainen in de ochtend en avond.
Ik bezocht een oefenwedstrijd waar Johan en Wim al een beetje het grote werk mochten ruiken. In het oude stadion nog aan de Goirleseweg, met de sintelbaan rond het veld. Met speaker Peter Année, met de onafscheidelijke pet. De man met zo’n stem die de ‘opstellingen der beide elftallen’ voorleest. Wim Hofkens maakte als speler furore in België o.a. bij Beveren, Anderlecht en Mechelen. Hij won lands- en Europese titels en was uiteindelijk één van de spelers die in het Nederlands elftal zijn uitgekomen, zonder in de eredivisie te spelen.
Johan Sulkers zal later ook nog een poosje in het betaald voetbal actief blijven, bij Eindhoven en KFC Turnhout. Hij was international in het Nederlands amateurelftal en schreef naam in de VS (in 1977 San José) met het opmerkelijkste doelpunt uit de Nederlandse interlandgeschiedenis. Het stadion wordt normaliter gebruikt voor American Football, de VS-variant van rugby. Maar omdat er meer soccer werd gespeeld werden de doelpalen verhoogd tot American Football hoogte. Terwijl een tweede hogere doellat, parallel aan de soccerdoellat, de accommodatie geschikt maakte voor tweeledig gebruik. Thomas Rongen (AFC) kopte tegen de bovenste lat, maar in plaats van een doeltrap gaf de arbiter een doelpunt, omdat Johan in de rebound koppend scoorde (1-3 voor Nederland met twee goals van Johan).
Waartoe een man op leeftijd met een Willem II-cap op een willekeurige middag mijn gedachten kan brengen. Johan en Wim zijn nog actief als trainer in het (amateur)voetbal, Johan bij Smerdiek en Wim bij de ladies van FC Antwerp. Ze speelden ooit samen als jonkies in een team met de mooiste shirts van Nederland.
@joopvanderlaan
