,,Als hij ergens voor stond, moest je écht van hele goeden huize komen om hem daar weer van af te brengen”, zegt zijn zoon Rocco. ,,Avond na avond was hij bezig met het schrijven van zijn speeches. Hij moest het opnemen tegen de hele gemeente. Een ander begint daar niet eens aan. Maar hij zei: dit kan ik toch niet over mijn kant laten gaan? De mensen hebben het zwembad nodig.”

Bax hield de moed er altijd in, zegt Joke Verwijs – die sinds 2000 in het zwembadbestuur zit. Haar vier kinderen leerde er zwemmen, maar ook zij haalde als jong meisje haar A-diploma in Dol-fijn. Haar mooiste jeugdherinnering daar? ,,Dat was toch wel het schoolzwemmen. Met meester Van Sluis. Niet alle juffen en meesters zwommen mee, maar hij wel. Hij was heel enthousiast.”

Met onder meer mannen van het eerste uur, Cees Bax en Paul Schiettekatte, ging Verwijs over bergen en door diepe dalen met het zwembad. ,,Het is heel belangrijk om zo’n voorziening op je eigen dorp te hebben. Kinderen kunnen er zelf naar toe als ze willen vrij zwemmen. Zo’n voorziening is ook het behoud van je dorpsgemeenschap. Het is belangrijk dat niet alles naar elders gaat.”

Getouwtrek over het bestaansrecht van het bad en de financiën zorgden dat zwemmers en gemeente soms lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. ,,De vasthoudendheid van Cees is daarin wel heel belangrijk geweest. Hij ging steeds weer door.” Bij wijze van eerbetoon is de zwembadtribune in Dol-fijn omgedoopt tot de Cees Bax Tribune. Het naambord is zaterdag tijdens de viering van het 50-jarig bestaan onthuld.

Het Nieuwerkerkse zwembad staat er sinds 1969. Destijds was de schuur van Gaanderse nog best jong. ,,De echte oude schuur, dat was nog zo’n houten schuur, is in de oorlog vernietigd door een brandbom”, diept mevrouw Gaanderse uit haar geheugen op. Het was haar betovergrootvader die als eerste op die stek ging boeren. Later volgde haar opa, oom en haar neef.

De watersnoodramp zorgde opnieuw voor schade en herbouw. Toen de gemeente Duiveland een paar jaar later met een woningbouwplan voor het perceel op de proppen kwam, verkaste haar familie. Maar de schuur bleef midden op het dorp staan. Met hulp van de bevolking werd geld bij elkaar geschraapt en kon er een zwembad in worden gemaakt.

Zo’n dorpszwembad is waardevol, vindt zwemster Truus de Groot. Zij trekt al 17 jaar lang wekelijks baantjes in Dol-fijn. Dat ging ze doen nadat ze druk Rotterdam, waar ze een winkel had, inruilde voor een dorp waar ze niemand kende. ,,Het zwemmen hier heeft me contacten gebracht en je doet tegelijkertijd je lichamelijke oefeningen. Maar dit is een dorpsgebeuren en dat is gewoon mooi.”

Inmiddels kunnen gemeente Schouwen-Duiveland en zwembadbestuur prima door één deur. ,,Vier jaar geleden zijn we tot goede afspraken gekomen”, aldus wethouder Daniël Joppe – die z’n eerste baantjes ook ooit in zwembad Dol-fijn trok. Er is destijds een budget van 150.000 euro voor het zwembad beschikbaar gesteld om te investeren plus jaarlijks 50.000 euro als bijdrage in de exploitatie.

Ook Temmink is blij met de goede verstandhouding met de gemeente, al zit achterover leunen er niet in. ,,De nieuwe uitdaging zit ‘m in het energieverhaal. In juli loopt ons contract af. We hebben de kaartjes al iets verhoogd en de temperatuur iets verlaagd.” Het is een mega-uitdaging, maar somberen doet de voorzitter vooralsnog niet. ,,We zijn een volwaardig zwembad en hebben zelfs een wachtlijst. Aan de kwaliteit en ons bestaansrecht ligt het niet.”