Olijhoek woont tegen het voetbalveld in Nieuwerkerk aan. Sinds een jaar of twaalf, samen met echtgenote Ria. In Zierikzee werd het allemaal te groot en te moeilijk. In een middag tijd was het beslist: verhuizen, resoluut zoals Olijhoek nog altijd is. Dat het appartement uitkijkt op sportpark De Springer is toeval. ,,Maar wel een prettige bijkomstigheid.’’

Bij SKNWK is hij materiaalman. Elke vrijdagochtend de ballen controleren, zorgen dat ze goed zijn opgepompt en in het goede rek liggen, de lichtgewichten bovenin en zo naar onderen. Dat brengt Olijhoek bij een van zijn kernwaardes. ,,Discipline.’’ Dat ballenhok is voor de oud-coach een spiegelbeeld van deze tijd. ,,Ze maken er een zooitje van.’’

Olijhoek kijkt zijn gehoor dwingend aan. ,,Mensen hebben leiding nodig. Kinderen ook, ze willen houvast.’’ Als trainer was hij ook zo. ,,Als je de spelersgroep laat beslissen, sta je altijd zwakker.’’ Afmeldingen bij trainingen, bij Olijhoek zou dat niet met een appje of per sms gaan. Bellen, nondeju, direct contact, recht voor z’n raap. ,,Ik wil het hele verhaal horen.’’

Precies zo met de overstap die steeds meer clubs naar het zaterdagvoetbal maken. ,,Ze laten hun oren hangen naar de spelers, omdat die zo graag op zaterdagavond op zuip gaan. Alsof ze dat niet op vrijdagavond ook al doen. Een zwaktebod is het, een zwaktebod.’’

Nu niet denken dat Olijhoek een oude man is, verstard in opvattingen van vroeger. ,,Ik ben niet van het verbieden.’’ Er komt een anekdote uit zijn tijd bij Wemeldinge voorbij, zijn eerste club. De aanvoerder brak een lans voor een medespeler die gewend was in de rust te roken. Voor Olijhoek was het geen punt. ,,Maar niet in de kleedkamer.’’

Borreltje

Bij Zierikzee was er een variant met een ander genotsmiddel. ,,Een speler die gewend was om rond de middag een borreltje te drinken, ook op de wedstrijddag. Bij verre uitwedstrijden leek dat een probleem, maar niet voor mij.’’

Olijhoek was een meester in het in hun kracht zetten van spelers. ,,De toegevoegde waarde van een trainer is misschien iets tussen de vijf en tien procent. Het gaat er om dat je spelers op hun goede positie laat spelen, de plek waar ze het best tot hun recht komen.’’

Bij het 75-jarig bestaan van Wemeldinge kwam er op de feestavond nog een oud-speler naar hem toe. Olijhoek is ontroerd als hij vertelt over die omhelzing, na zoveel jaar, en het compliment dat er bij hoorde. ,,Dat zei me honderd keer meer dan een medaille van de koningin.’’

Gerard Olijhoek is nog steeds actief in het voetbal, als materiaalman van SKNWK. © Sandra Schimmelpennink

 Tegen een grapje kon Olijhoek ook. Hij haalt een anekdote op uit zijn eerste weken bij SKNWK. Veel spelers kwamen het trainingsveld op in een soort boxershort, alsof ze op het strand waren. Een gruwel, vond Olijhoek het. Het werd nog erger: op de volgende training droeg iedereen zo’n veelkleurige broek, met palmen en alles erop. De coach ontplofte. ,,En toen liet iedereen die broek zakken. Daaronder hadden ze allemaal hun voetbalbroekje aan.’’

Carnaval in ’s-Heerenhoek, later dat seizoen. Voor de verstokte niet-roker en niet-drinker Olijhoek het moment om uit de band te springen. ,,Een van onze dochters woont daar.’’ De coach had de cassis ingeruild voor bier, zoals-ie elk jaar in het Patrijzen-dorp deed. ,,Ineens staan er tien spelers van SKNWK in de zaal die mij ook wel eens een keer wilden zien drinken.’’ Hoe dat kleurrijke jaar afliep? ,,We werden glansrijk kampioen.’’

Over het leven

Olijhoek heeft lang als gereedschapsmaker gewerkt, een echt ambacht. ,,Mooi werk.’’ Waar hij ook van heeft genoten: de zestien jaar samen met Ria in Sporthuis Zierikzee. Ook het onderwijs trok hem in zijn jonge jaren. Voetbaltrainer was een mooi alternatief. ,,Ik heb jongens altijd iets willen meegeven, over hoe voetbal in elkaar zit maar ook over het leven zelf.’’

In tijden zonder corona gaat hij regelmatig bij SKNWK kijken, samen met Ria. ,,Eigenlijk ga ik tegenwoordig liever op mijn fiets de polder in, dan ontspan ik helemaal. Langs het veld ga ik met iedereen praten en blijf ik druk.’’

De racefiets is voorgoed de deur uit. Wel is er een ATB, met accu. ,,Ik hoef op mijn leeftijd niemand meer iets te bewijzen. Bij zware tegenwind gaat die accu aan.’’ Olijhoek heeft recent nog een andere hobby ontwikkeld: het bakken van koekjes en andere lekkernijen. Moeilijk is dat niet. ,,Als je kunt lezen, kun je alles.’’

Komende zondag wordt Gerard Olijhoek tachtig. Voor de foto wil hij best een balletje hoog houden. Dat lukt prima, dankzij die nieuwe heup. Eigenlijk is hij voor altijd jong. Nou ja, het zadel van de ATB staat iets lager afgesteld dan vroeger. ,,Dat is gemakkelijker met afstappen. En ik draag sinds kort een helm. Dat heb ik Ria en mijn drie dochters beloofd.’’