“Zo. Elf man. Da’s weer precies genoeg. Henk belde vanochtend dat –ie vandaag weer aan de ketens van z’n vrouw zit in de Ikea en Robbie appte een uur geleden dat –ie met een longontsteking in het ziekenhuis ligt, omdat –ie gisteren een schuimparty had en geen taxi kon vinden. Berry sluit later aan, maar moet eerst naar de eerste hulp, omdat –ie zo nodig om vier uur vannacht een flesje bier wilde openen met z’n tanden. Geen bijzonderheden, dus.

Voor de rest iedereen fit? Mooi. We moeten vandaag tegen de bovenste. De vorige wedstrijd verloren we nipt met 1-9 in de laatste minuut, maar dat had net zo goed andersom kunnen zijn, ware het niet dat Jans darmen weer opspeelden in de dertiende minuut, waardoor ons doel een kwartier leeg was. Ik hoop dat je het vandaag wat langer volhoudt, Jan.”

“Ohja, we spelen vandaag met tien man, want Frits is een lul. Hij vond het vannacht nodig m’n zus te naaien.”

Daar is het serieuze moment.

“Kun je lachen, Frits. Maar de eerste helft speel je niet. Omdat je een lul bent. Volgende week speel je helemaal niet meer als je d’r nog een keer pakt.”

De coach mag dat bepalen. Want in de Kelderklasse is de coach niet zomaar een coach. De Kelderklassecoach is méér dan dat. Hij is de man die de zaakjes wél wil regelen waar jij ze laat liggen. Want laten we eerlijk zijn: toen in de groep gegooid werd wie de leider wilde zijn van dit team, ging jij achteroverleunen en deed je alsof iemand jouw veters aan elkaar had gebonden. Omdat je geen zin had in dat leiderschap. Omdat je te lam bent om zelf dingen te regelen in ‘t weekend. Omdat je graag wil doen alsof je nog in ’t eerste speelt waar alles nog gewoon wordt geregeld voor je, waar je je eigen trainingspak mee naar huis mag nemen en waar je shirt nog aan een haakje wordt gehangen. Maar jij zit niet in het eerste; jij zit in een Kelderteam. Het laagste van het laagste. Jij mag al blij zijn als er op woensdagavond om halftien een hoekje zand op het veld vrij is om 4 tegen 4 te spelen met een ronde bal. Nu speel je minimaal de hele eerste helft met tien man tegen de bovenste. Omdat de rechtshalf z’n poten weer eens niet thuis kon houden.

Dat is de verdienste van de Kelderklassecoach, die geen te grote coachjas of een whiteboard met looplijnen in een bespreking van een uur nodig heeft om zijn leiderschap te tonen. De Kelderklassecoach staat er gewoon. In de kleedkamer, op de kalklijn, op de bar. En dat ieder weekend. Want de Kelderklassecoach belt niet af. Nooit. Hij is de spil, de man die jouw team op de been houdt. De man die vaker denkt aan het regelen van extra spelers dan aan z’n boodschappen. De man die ballen meeneemt, pionnetjes klaarzet en het wasschema bijhoudt. De Kelderklassecoach heeft geen UEFA C-diploma nodig; hij is een natuurlijke leider. En ook al kan –ie zelf voor geen poot voetballen of wisselt –ie ieder weekend de beste speler van het veld op het slechtste moment van de wedstrijd, vergeet niet: als hij er niet was, moest je het zelf doen.

Daarom. Kop dicht. De Kelderklassecoach is een held.