Tegen sommige spelers voetbal je nou eenmaal liever dan tegen anderen. Grappig genoeg is het zo dat er in de onderste regionen van het amateurvoetbal altijd een aantal excentrieke types rondlopen die je bijna in ieder team tegenkomt: hier vijf tegenstanders waar je liever níet tegen voetbalt.

De linksback met een lopende rechtzaak

Hij is lang, kaal, en heeft drie traantjes getatoeëerd onder ieder oog. Die traantjes staan niet voor moorden, maar de hoeveelheid drievoudige scheen- en kuitbeenbreuken die hij heeft veroorzaakt. Ook draagt hij een kniebrace sinds er iemand daar met een 9mm op heeft staan schieten. De man praat eigenlijk nooit, doet uiteindelijk geen vlieg kwaad, maar je durft er niet binnen een straal van twee meter in de buurt te komen. Hij schiet er vier in, omdat niemand hem dekt. Dan maar verliezen.

De keeper met een kronkel in zijn kop

Vaak dik, maar altijd mentaal gestoord, de Kelderklasse-keeper is het. Misschien is het een gebrek aan invloed op het toch al beroerde spel, misschien is het gewoon de aard van het beestje, maar deze man doet altijd alsof zijn leven van de winst afhangt. Kom je met een corner te dicht bij hem in de buurt, geeft hij je een hengst aan je kop en doet hij alsof het op de bal is. En als je daar dan vervolgens wat van zegt, fluistert hij tijdens het uittrappen in je oor dat hij je gaat onthoofden met de roestige figuurzaag die hij in zijn sok draagt. Na de wedstrijd geeft hij je wel gewoon een handje: ‘Bedankt voor de wedstrijd.’

De rechtsbuiten van 1 meter 40

Deze man is gewoon een stuk kleiner dan jij. Kan hij verder ook niets aan doen. Behalve dan tussen je benen door rennen zonder te bukken en daardoor met zijn schedelpan je edele delen te schampen. Verder is hij onmogelijk te verdedigen omdat een schouderduw geen zin heeft en een duw met je heup niet toegestaan is. En dan het kopduel: terwijl jij probeert het enige voordeel dat je nog hebt op deze kleine man, uit te voeren, grijpt hij naar je shirt en trekt hij je met een rotgang naar de grond. Vervolgens is hij het die de bal op zijn koppie krijgt. Doelpunt. Je hebt zojuist een kopduel verloren van een dwerg.

De lange, vriendelijke, onhandige rechtsback

Ach, hij is lang en dom en hij bedoelt het allemaal zo slecht niet, maar ondertussen wordt jij wel met drie gekneusde ribben, een gebroken heup, een lichte hersenschudding en twee verschoven nekwervels de achterkant van een ambulance in geschoven. Deze man wilde jou er eigenlijk alleen maar van weerhouden de 5-1 binnen te schieten. Hij is niet slim, hij heeft ledematen die drie keer zo lang zijn als die van jou, maar hij doet zijn werk: een doelpunt voorkomen. Dat 5-1 in beide gevallen niet opweegt tegen dit trauma begint hij nu langzaam ook wel in te zien. ‘Sorry, sorry, sorry,’ zegt hij met tranen in zijn ogen.

De mid-mid die denkt dat hij de jeugd van Real Madrid doorlopen heeft

In de tijd van Hyves was hij altijd free-to-add en niet te beroerd om reactie en respect terug te geven als jij dat ook bij zijn profielfoto had gedaan. Gek genoeg is hij qua uiterlijk nog een beetje in die tijd blijven hangen en kun je hem nog steeds herkennen aan grote nepdiamanten knoppen in beide oren. Zijn sokken, met daarin de kleinste scheenbeschermers van de wereld, draagt hij over zijn knieën en om beide enkels zitten zwart-witte Nikebandjes. Met zijn knalgele sok-voetbalschoentjes van een maandsalaris maakt hij nu scharen, schijnschoten en akka’s. Je geeft hem een schop en hij ligt jankend op de grond: geblesseerd. Wat een irritante kerel zeg.